ووروجک

سلام
بالاخره بعد از رایزنی های دو نفرمون، به این نتیجه رسیدم که برای زایمان در بیمارستان صارم تشکیل پرونده بدم. اول از این جهت که شنیدم این بیمارستان دوست داره که زایمان طبیعی رو دوباره تو ایران رواج بده، که این خیلی خوبه چون من خودم طرفدار پر و پا قرص زایمان طبیعی هستم، خیلی دوست دارم لحظه تولد به هوش باشم و ببینمش. تازه، احساس میکنم به واسطه ی همون درد هستش که خدا بهشتش رو به مادر ارزونی میکنه.

دلیل دومی که این بیمارستان توجهم رو جلب کرده اینه که موقع زایمان، چه زایمان طبیعی و چه سزارینی که از طریق بی حسی کمر انجام میشه، میذارن که همسرت کنارت باشه و این خیلی برام خوشاینده.

بعد از تشکیل پرونده و دریافت شرح حال، خانم دکتر رو ملاقات کردم و ایشون هم آزمایش دهای غربالگری سه ماهه اول بارداری رو برام تجویز کردن و کل اونروز درگیر این آزمایشات بودم.

که شامل یه آزمایش خون و یه سونوگرافی هستش که باید در یک روز انجام بشه. این آزمایش برای اطمینان از عدم وجود ناهنجاری های کروموزومی، انجام میشه.

بعد از آزمایش خون، با همسر رفتیم سونوگرافی.

درست سه ساعت و نیم این ووروجک ما رو تو سونوگرافی فیلم کرده بود. به هر طرفی که دلش میخواست میچرخید و محل به دکتر نمیداد. هفت هشت بار از روی تخت بلند شدم و دوباره بعد از چند دقیقه بر میگشتم. در نهایت هم دستشو گذاشته بود رو سرش و موهاشو میکند. پاهاشو هم مثل چارلی چاپلین باز و بسته میکرد. خلاصه من و بابائیش هم تا دلتون بخواد خندیدیم.
البته من بیشتر به فکر فرو رفتم که با این شیطون چه باید بکنم؟؟؟

و در نهایت دکتر گفتند که 60 درصد آقا پسر تشریف دارن.

الهی قربونت برم مادر